Skip to main content

Barrière

De jongen met de handen voor zijn oren gilt de
leegte horendol, holle ogen draaiend om hun
as. Tot zij hem reacht aankijkt en zacht verlost.

Hij is niet romantisch. De keren dat hij van me hield
zijn op één hand te tellen. Mijn leven is niet meer
dan twee minuten liefde op het eerste gezicht.

Soms moet je het laten komen zoals het komt, de
angst kan altijd nog. We reizen door de tijd tot we
worden bevrijd van ons eigen gekozen isolement.

 

Conny Lahnstein

16 februari 2018