Naakt

Omgord mijn kwijnende
moederschoot, mijn
verloren trots, afkalvend
door een nooit zwijgende
zee, verwoest mij tot
op het bot.

Laat mij pas gaan als
ik ben verdord, ontdaan
van mijn feminale
tooi en gooi mij
als aftands aan land.

Raap mij op en
vergaap mij aan
avondrood, nu
geheel en ontbloot.