Achterwaarts

Over mijn schouders strijken de welbekende
melodieën de snaren grijs. De hars tevergeefs.

Ik ken mijn valkuilen, buitel en struikel ze
keer op keer. Laten mij steeds weer hoofd

schuddend van zelfverwijt tot besef komen.
De tranen gelaten, want het zal nooit

anders. Noem het lotsbestemming of
levensles. Mijn tijd wil maar niet leren.

Conny Lahnstein