Coloriet

Het regent. Koud en stil ligt het duin daar,
gedistingeerd en onverbloemd. De gekromde
twijgen bieden geen soelaas. Een ruig

schouwtoneel door vogels en koeien verlaten.
Het stenen pad zigzagt ons tot aan die dierbare
plek. Ik verwonder in elk zicht de contrasten,

penseel met mijn ogen de diepe pigmenten,
markeer de grillige ruimten tussen elk detail.
Een compositie in hellend vlak. Arme grond,

maar wild en woelig in kwetsbare erosie.
Verregend keren we haar de rug toe. Het
blonde helmgras kent geen afscheid.

Conny Lahnstein