In ogenschouw

Het onophoudelijke ruisen
van de zee. Het suizen van

de noorden wind langs mijn
oren. Het helm wuivend door

elk jaargetijde als wiekende
vogelveren. Met argusogen

struin ik de schoonheid, vergaar
ik elke klank en kleur. Proef ik

het zoute verleden tot heden.
Speur ik het verborgen leven.

Kalf ik langzaam af als het
zilveren duin, rustend op een

bankje en keer ik terug, telkens
weer, om met haar te vergrijzen.

Conny Lahnstein