Muizenbloed
Ze likt haar vacht, houdt stil.
Haar blik strak gericht op wat
ongewenst zou kunnen zijn.
Het hapt naar adem, is zich
gewaar van dreiging. Bevriest.
Ze weet dat de grens is bereikt, het
heeft te lang geduurd, de stilte. Een
koude rilling over haar lijf, haren rijzen.
Ze weet dat ze niet aan hem ontkomt.
De weggeschopte schoen onderste
boven op het lichte laminaat. Ze wil
vluchten voor wat komt. Vegen bloed
verraden de levenloze vangst.
Zij neemt de benen.
Conny Lahnstein