Niet te doorgronden

Op het eerste oog 
staart hij breed 
grijnzend de 
straat, gehuld in
een huid van hemelse 
onschuld.

Wuift mij naderbij tot
aan zijn ware aard. 
Ik deins, maar te laat!
Zijn tanden bloot tot 
rood, ik besef geschokt
zijn doortrapte val, zijn 
Schrok, mijn dood.

Conny Lahnstein