Temperament

Hij draait rondjes op zijn vierkante meter, als een volmaakte derwisj, van muur 
tot kast tot muur, deur, hij is zijn ouderlijk heimwee naar het thuisland, stampt 

de bellen als een orkest aan zijn voeten op het gehavende linoleum, zonder 
bedwang dan alleen in een onophoudelijke drang te scheppen

in gracieuze obsessie, als een bezetene, onverstaanbaar prevelend in 
een universele taal van emotie en verbondenheid, het zweet aanhoudend 

gutst, zichzelf bont en blauw butst tot het besef van zijn eigen beperktheid, 
zijn grenzen zijn doorbroken om uiteindelijk zijn innerlijke leraar te vinden, 

zijn oneffen pad te vervolgen, 
de traditie verlaat

en vervolmaakt

Conny Lahnstein